Forum Puchonów ;)

Delf

Stałam na trasie istnienia trzymając w dłoniach swoje ideały i
patrzyłam na przechodzący tłum bezmyślności.
Nagle ktoś mnie poszturchnął, a ja upuściłam ideały.
Wpadły pod nogi ludziom bezmyślnym,
a ci nawet nie zważywszy na mój krzyk i szloch,
jak gdyby nigdy nic przeszli tłumnie po nich.
Zdeptali, zniszczyli, roztrzaskali,
zmieszali z piachem i błotem, a na koniec w siną dal poczłapali.
Odeszli ode mnie wszyscy. Dokładnie.
Nikt nie został.
Siedzę teraz sama na trasie pochodu głupoty
i patrzę na świat, zastanawiając się,
jak by to było, gdyby się to nie wydarzyło.
Jak wspaniale by było mieć swoje ideały.
Z nici życia uszyłam woreczek i zebrałam okruchy szczęścia, radości, honoru...
Zgubiłam tylko przyjaźń, miłość i chęć życia.
A w dodatku kryształki wymieszały sie z piachem.
Ze smutkiem, pechem, głupotą....
I tak upadły moje ideały,
pewną cichą spokojną nocą.